میان گریه میخندیدم دیشب!

تصورش میکردم

با ناز حرف میزند

و تو مودب و موقر- مثل همیشه -

با جانی خطابش میکنی که جانت در آن پیداست

و لبخند منحصر به فردت را اینبار من میدیدم

نمیدانم لبخندت را دیده ؟

من گریه میکردم و تو میخندیدی

حسادتم را هنوز به خاطر داری ؟

شاید هم فراموش شده مثل خودم!

آتش به جانم انداخت

لبخند و تماس پنهانی ای که سهم من نبود

دلم برای جان تو کنار اسم خودم تنگ شده !

پ ن : توی یه کوچه تو مطهری جنوبی پارک کردم و برای یه ربع فقط گریه کردم!

از این سکوت خسته ام

حرفی بزن

پ ن : نزدیک بود خیابون صاحب الزمان تصادف کنم خدا پدر راننده ی پشت سرمو بیامرزه بوق زد حواسم سر جاش اومد !